गजल
– सुविद गुरागाईं
माया नपाएर बहुलायो ध्रुबे ।
नजिर बनाएर बहुलायो ध्रुबे ।
गरुँ के मनलाई कहाँ जाऊँ अन्त ?
अनेक सोच आएर बहुलायो ध्रुबे ।
सम्झी–सम्झी स्वार्थी दुनियाँको सत्य,
हरेस् धेर खाएर बहुलायो ध्रुबे ।
एक्लै बिन्दास हुँदै मायालुको सधैँ,
गीत गुन्गुनाएर बहुलायो ध्रुबे ।
यति माया गर्यो मायालाई किन ?
गजल लेख्न लाएर बहुलायो ध्रुबे ।
bisnuprasad.bg@gmail.com
No comments:
Post a Comment