Fantus Fiction

जिन्दगीको पहिलो गीत
– सुविद गुरागाईं

मलाई माफ गर्नू साथीहरू हो !
खोजेको बेला भेटिइन भने ।
सोचेको बेला देखिइन भने ।
पर्खेको बेला आइपुगिन भने ।
०००
चढ्न बाँकी छ अलिकति माथि ।
बढ्न बाँकी छ अलिकति अघि ।
देखिइन चाहन्छु अझै आँखामा ।
सुनिन चाहन्छु नवीन पाखामा ।
मलाई माफ गर्नू साथीहरू हो !
बिर्सेको बेला सम्झिइन भने ।
कुनै पनि खबर पठाइन भने ।
०००
म पुगुँला कहाँ चासो भइरहोस् !
आफन्त ओठमा हाँसो रहिरहोस् !
म हुन्छु सायद उज्यालो खोज्दै ।
काम लाग्ने केही सिर्जना रोप्दै ।
मलाई माफ गर्नू साथीहरू हो !
परेको बेला सघाइन भने ।
सोधेको बेला बताइन भने ।
०००
अलिकति अझै कुहुन चाहन्छु ।
यो माटो सम्झेर नुहुन चाहन्छु ।
गुलाफझैं काँडा सजाउनु छ ।
नयाँ ठाउँ आफ्नो बनाउनु छ ।
मलाई माफ गर्नू साथीहरू हो !
बोलाएको बेला फर्किइन भने ।
भनेको ठाउँमा पर्खिइन भने ।
०००
हुन्छु कि हुन्न भोलि म सबैको ।
दुख्ने पोहो कि प्रिय मन कसैको ।
बिस्तारी माया छुटाउनु पनि छ ।
मलामी अझै बनाउनु पनि छ ।
मलाई माफ गर्नू साथीहरू हो !
दोधारमा बाटो समाइन भने ।
बिदाइको आँसु पचाइन भने ।
०००

bisnuprasad.bg@gmail.com
तस्बिरका लागि नवीन गड्तौलाजीलाई धन्यवाद